Geschreven door Gwenny Verhoye
Hij draaide de kraan een paar keer open en dicht. Wij strekten ondertussen de benen en haalden een paar keer diep adem, daar aan de rand van het bos. Toen weergalmde plots luid gevloek, hoorbaar tot de andere kant van de camping. Net aangekomen in de Ardennen, stelden we vast dat het weekend waar we zo naar hadden uitgekeken er een zou zijn zonder stromend water in de caravan. De rit was al lekker humeurig verlopen door onze planning die in het honderd liep. Vrieskoud daar. Dochterlief had de luizenplaag van in de klas te pakken. En nu dit nog! ‘And isn’t it ironic’…
Het duurde ongeveer een dag voor we onze routine gevonden hadden. Water halen, water scheppen. Water koken en mengen met wat koud voor ons persoonlijk wasje en de luizenspoeling. Niet douchen in het sanitair blok, want tuurlijk, de jetons die we daarvoor gekocht hadden werden meedogenloos ingeslikt zonder één seconde douchetijd. Water in de bak van het toilet, anders geen doorloop. Water om te drinken, water om eten klaar te maken. Onze donderblikken en gefrustreerd gebrabbel tussen de tanden veranderden in wederzijds begrip en mededogen, toen we merkten hoeveel tijd en energie we moesten besteden aan de praktische kant. De tijd die overbleef, gebruikten we om Uno te spelen, om gezellig knus in de zetel te liggen, om boeken te lezen en om écht te praten met elkaar. Dochterlief vond het eerst de hel en daarna een wild avontuur. We kregen instant respect voor mensen die gewoon nooit gebruik kunnen maken van stromend water. Wat zijn wij toch verwend.
En we zagen en klagen veel te veel.
Televisiemaker Eric Goens maakte een hele tijd geleden bekend dat dit één van de belangrijkste levenslessen was, die topvrouw Marieke Vervoort ons allemaal meegaf: dat we teveel zagen en klagen over allerlei pietluttigheden. Zowel in onze eigen gedachten als tegen mekaar. Zijzelf is er niet meer, na een ellenlange en moedige strijd in haar ziekte. Maar haar levensvisie en eindeloze kracht bleven me altijd bij. Ze riep de mensheid op, vlak voor ze stierf, om te stoppen met zagen.
We gedragen ons zo vaak als slachtofferrol van de omstandigheden, alsof we nergens nog invloed of controle kunnen op uitoefenen. Je hebt in het leven niet alles in de hand. Maar meestal is er wel iets dat je kan doen om vooruit te komen. Stapje per stapje zetten, hoe schijnbaar onbelangrijk het ook lijkt. Laat de krampachtige controle los tot je in wat minder woelig water beland. Give yourself some credit! Het is niet WAT ons overkomt, maar alle scenario’s die we erover in ons hoofd en tegen mekaar laten malen, die zorgen voor zwaarte en uitzichtloosheid. There is a way out! Laten we een voorbeeld nemen aan Marieke en massaal stoppen met zagen.
- Wees dankbaar voor alles wat er WEL is op dit moment in je leven. Noteer elke dag minimum 3 dingen waar je dankbaar voor bent: als we het opschrijven, blijft het beter ‘plakken’ op ons onderbewuste. Wat we zelf opschrijven en inspreken met eigen stem, wordt beter aanvaard door ons onderbewuste waar we geen rechtstreekse controle over hebben. Na een tijdje heb je moeiteloos 10 dingen op je blad staan. Of schrijf je een A4-tje vol.
- We hebben allemaal gewoontes. Train jezelf om zo flexibel mogelijk om te gaan met veranderingen. Als HSP is dat geen eenvoudige klus, I know. En toch is het mogelijk. Adem rustig, ga zitten en maak een nieuwe planning waar je je kunt in vinden. Vraag je partner of iemand waar je helemaal op vertrouwt om met je mee te kijken. Zelf heb ik het geluk hiervoor op een uiterst praktische partner te kunnen rekenen: hij helpt me filteren wat eerst dient te gebeuren en wat kan wachten, om te zorgen dat het geen chaos wordt in mijn hoofd en in onze structuur.
- Maak het allerbeste van de omstandigheden waar je je nu in bevindt. Ook al zijn die nog zo ver verwijderd van hoe je het eigenlijk wil. Alles is altijd mogelijk. En de kortste weg naar betere omstandigheden is alles benutten van de huidige en dankbaar gebruik te maken van alles wat wel mogelijk is op dit moment, ook al vind je het misschien tijdelijk helemaal niet zo leuk.
THAT’s the way out.